Dopiero w 1880 roku zaczęto znów obserwować warunki atmosferyczne, do tych obowiązków oddelegowany został telegrafista austriackiego urzędu telefonicznego. W 1897 roku powstał projekt obserwatorium z prawdziwego zdarzenia. Była to trzypiętrowa wieża z tarasami na dachu, na których prowadzono pomiary. Ponadto w pobliżu znajdował się ogródek meteorologiczny. Ze względu na trudne warunki atmosferyczne panujące na Śnieżce, obserwatorium było narażone na różne uszkodzenia i często trzeba było je remontować. W 1962 pękła jedna ze ścian szczytowych, które trzeba było zabezpieczyć i wzmocnić. W końcu podjęto decyzję o wzniesieniu nowego budynku i w 1989 roku rozebrano stare obserwatorium. W międzyczasie ruszyła budowa nowego, która zakończyła się w 1974 roku. Nowatorski wygląd był szeroko komentowany, konstrukcja zdobyła nawet wyróżnienie na Światowej Wystawie Architektury w Meksyku. 1 stycznia 1975 roku pierwszy kierownik obserwatorium Tadeusz Hołdys rozpoczął obserwacje. Górny dysk ma 13 metrów średnicy, średni - 20 metrów, dolny dysk jest największy, jego średnica to 30 metrów. W 2009 roku miała miejsce katastrofa budowlana - osunęła się podłoga górnego dysku. Na szczęście konstrukcja nie została naruszona i dysk odbudowano. Obserwatorium na Śnieżce jest jednym z dwóch obserwatoriów IMGW w Polsce włączonych do światowego systemu stacji wysokogórskich.
strona czytana 2627
