Po raz pierwszy szczyt został zdobyty przez czeskiego mieszczanina w 1465 roku. Nie było wówczas szlaków, więc wyprawa była niezwykle trudna. Ponad wiek później na Śnieżkę wspięła się grupa Czechów.
Multimedia
17 stycznia 1806 roku książę Ferdynand von Ruppersberg z Marburgu w Hesji przebywał w schronisku Hampelbaude (dzisiejsza Strzecha Akademicka), skąd ruszył na szczyt. W XVIII wieku Śnieżka stała się bardzo popularnym miejscem wędrówek, miało to związek z prężnie działającymi uzdrowiskami w Karkonoszach oraz budową kapliczki św. Wawrzyńca, w której odbywały się regularne nabożeństwa. Przemierzanie szlaków nie było tak wygodne jak dziś, a wielu turystów było zbyt leniwych na maszerowanie. Co zamożniejsi wynajmowali tragarzy lektyk i bagażu. Tragarze byli jednocześnie przewodnikami, musieli znać nazwy skał, szczytów, ich zadaniem było też zabawianie klienta, który mógł czuć się znudzony długą trasą. Dodatkowym obciążeniem było wnoszenie bagaży, których często było tak wiele, że nierzadko tragarz umierał z wycieńczenia na sczycie Śniezki. Zainteresowanie taką formą turystyki było ogromne, dochodziło nawet do kłótni i bójek o klienta. Istniała też inna grupa tragarzy, zajmująca się transportem materiałów potrzebnych do funkcjonowania schroniska. Wraz z budową wyciągu - tragarze zaprzestali swojej działalności.
Na Śnieżce przez pewien czas działało coś na kształt schroniska. W XIX wieku w kaplicy św. Wawrzyńca turyści mogli zatrzymywać się na odpoczynek i nocleg. Funkcjonowało to do 1847 roku. kilka lat później Friedrich Sommer wybudował prawdziwe schronisko, które jednak spłonęło po zaledwie siedmiu latach. Sommer nie poddał się i po kilku latach prowadził kolejne, w którym funkcjonowała także agencja pocztowa. W 1873 roku wydano tu pierwszą na świecie widokówkę. W 1868 roku po czeskiej stronie szczytu wybudowano schronisko, które funkcjonowało przez ponad 100 lat. Dziś na Śnieżce nie ma możliwości nocowania.
W 1900 roku wybudowano na Śnieżce obserwatorium, a pięc lat później pierwszą drogę na szczyt. W 1949 roku po czeskiej stronie powstał wyciąg krzesełkowy, który zdecydowanie zwiększył ruch turystyczny. Dziś jest to najstarszy działający wyciąg w Europie.
Karkonosze kryją w sobie wiele fantastycznych miejsc, ale bywają także niebezpieczne. Nie brak tu obszarów lawinowych jak Kotły Łomniczki, Małego Stawu, Wielkiego Stawu, Smogorni, Czarny Kocioł Jagniątkowski, Wielki Szyszak, Kocioł Łabskiego Szczytu, Szrenicki oraz Biały Jar. W Białym Jarze doszło do najtragiczniejszej w skutkach lawiny. W marcu 1968 roku zwały śniegu porwały uczestników wycieczki z Rosji, Niemiec i polski. Zginęło 19 osób. W akcji ratunkowej wzięło około tysiąca osób i specjalnie wyszkolone psy.
W Kotle Łomniczki, przy czerwonym szlaku z Karpacza na Śnieżkę, znajduje się Symboliczny Cmentarz Ofiar Gór. Utworzono go w 1985 roku dla upamiętnienia zmarłych osób – zasłużonych dla turystyki. Na specjalnych tablicach wyryto ich nazwiska, a co roku 1 listopada odwiedzają go przewodnicy, ratownicy i miłośnicy gór.
W Muzeum Sportu i Turystyki w Karpaczu można zobaczyć oryginalną lektykę, którą podróżowali turyści.
Śnieżka pełniła znaczącą rolę w czasie II wojny światowej. Znajdowała się tu stacja radiowa niemieckiego lotnictwa, a żołnierze ćwiczyli tu swoje umiejętności. Doszło również do dwóch tragicznych wypadków - w 1940 i 1945 roku rozbiły się dwa niemieckie samoloty, zginęło ponad 20 osób. Po koniec wojny obserwatorium miało zostać wysadzone w powietrze, na szczęście plan się nie powiódł.
W Kotle Łomniczki, przy czerwonym szlaku z Karpacza na Śnieżkę, znajduje się Symboliczny Cmentarz Ofiar Gór. Utworzono go w 1985 roku dla upamiętnienia zmarłych osób – zasłużonych dla turystyki. Na specjalnych tablicach wyryto ich nazwiska, a co roku 1 listopada odwiedzają go przewodnicy, ratownicy i miłośnicy gór.
W Muzeum Sportu i Turystyki w Karpaczu można zobaczyć oryginalną lektykę, którą podróżowali turyści.
Śnieżka pełniła znaczącą rolę w czasie II wojny światowej. Znajdowała się tu stacja radiowa niemieckiego lotnictwa, a żołnierze ćwiczyli tu swoje umiejętności. Doszło również do dwóch tragicznych wypadków - w 1940 i 1945 roku rozbiły się dwa niemieckie samoloty, zginęło ponad 20 osób. Po koniec wojny obserwatorium miało zostać wysadzone w powietrze, na szczęście plan się nie powiódł.
strona czytana 17570
