Jedną z atrakcji Karpacza jest malowniczy zalew ze sztucznym wodospadem.
Utworzony on został w wyniku wybudowania zapory przeciwrumowiskowej (przeciwrumoszowej), która została wzniesiona w latach 1910-1915 w pobliżu ulic Rybackiej i Konstytucji 3 Maja, (północny stok wzniesienia Karpatka, poniżej wzniesienia Sosnowiec). W środkowej partii korony tej wybudowanej z betonu i kamiennych bloków, a olicowanej granitem budowli umiejscowiono pięcioprzepustowy przelew. Każdą z arkad przelewu zwieńczono łukiem odcinkowym. Zapora na Łomnicy ma charakter czołowy w typie łukowym. W porównaniu do tego typu zalewów na terenach nizinnych zapora ta pomimo stosunkowo niewielkiej powierzchni lustra wody charakteryzuje się dużą głębokością. Korona o długości 105 metrów jest dostępna dla ruchu pieszego i przebiega przez nią czerwony szlak turystyczny, prowadzący m.in. do wzniesienia Grabowiec. Nominalna pojemność zbiornika to 540 000 m3. W latach dwudziestych XX wieku na północno-zachodnim brzegu zalewu wybudowana została stylowa restauracja oraz zakład kąpielowy Alexandrinenbad, którego właścicielem był Carl Grosser. Z czasem restaurację przekształcono w kawiarnię PTKK „Na d Wodospadem”, która funkcjonowała do lat sześćdziesiątych. W ówczesnych czasach zalew stanowił atrakcję nie tylko ze względu na ujmujące krajobrazy, ale również możliwość aktywnego spędzenia czasu na wodzie. Latem zażywano w nim kąpieli, pływano na kajakach i rowerach wodnych, a zimą wykorzystano z zamarznięte lustro wody w formie lodowiska.Impulsem do wybudowania zapory była tragiczna dla wielu mieszkańców Karpacza, Miłkowa, Jeleniej Góry i okolic powódź. Po koniec lipca 1897 roku długotrwałe deszcze nad Karkonoszami i Kotliną Jeleniogórską skumulowały się z oberwaniem chmury nad Karpaczem i doszło do prawdziwego potopu. Łomnica, Łomniczka i wiele innych górskich potoków często charakteryzujących się dużymi spadkami i szybkimi nurtami gwałtownie przybrało niszcząc domu, drogi, mosty, a nawet nasyp linii kolejowej. Mająca swoje źródła na Równi pod Śnieżką, Łomnica jest dopływem Bobru. Jako jedna z najbardziej nieprzewidywalnych, a tym samym niezwykle niebezpiecznych rzek Karkonoszy, miała swój znaczący udział w powstałym pogromie. Ta 20 km rzeka w swoim górnym odcinku ma średni spadek wód na poziomie 72 promili, dolne odcinki charakteryzują się wprawdzie siedmiokrotnie niższym spadkiem jednak wciąż pozostaje on znaczący. Stąd zapewne może brać się jej zdradliwy charakter. W wyniku prowadzonego szerokiego programu przeciwpowodziowego, realizowanego po obu stronach Karkonoszy i Gór Izerskich na wielu odcinkach odbudowano, uregulowano i wzmocniono koryto Łomnicy. Ponad to wybudowano retencyjną zaporę przeciwrumowiskową. Jej zadaniem było zarówno ochrona przez nagłymi przyborami wody jak i zatrzymywanie niesionych z wielką silą przez wodę skalnego rumoszu (m.in. żwiru, luźnych kamieni).Jako ciekawostkę warto wspomnieć, iż średniowieczu koryto tej kapryśnicy było z zaangażowaniem „przegrzebywane” przez Walończyków, którzy z zapamiętaniem poszukiwali złota i kamieni szlachetnych.
strona czytana 2587