Historia narciarstwa w Karpaczu

W samym Karpaczu narty pojawiły się w 1894 roku, były to narty norweskie, które zainspirowały miejscowego stolarza do wykonania kolejnych dwóch par.
W 1903 roku narty zaczęto tu produkować w dużych ilościach, a coraz większa popularność tego sportu stała się przyczynkiem do założenia klubu narciarskiego. Niedługo później odbyły się pierwsze zawody dla młodzieży, a następnie dla chętnych z innych miast.
Przełomem w organizacji poważnych zawodów narciarskich było wybudowanie skoczni narciarskiej . Pierwszą drewnianą skocznię wybudowali Niemcy w 1913 roku, odbyło się na niej wiele zawodów. W 1946 roku wielokrotny medalista i olimpijczyk Stanisław Marusarz doprowadził do jej przebudowy. Pierwszy skok oddał sam, podczas pierwszych zawodów na „nowej” skoczni (zawody te wygrał). Przez lata organizowano tu mnóstwo zawodów o zasięgu lokalnym, wojewódzkim i ogólnopolskim. Skakali juniorzy, amatorzy, zawodowcy, jednak obiekt nie był wystarczająco stabilny i zawalił się po wichurze w latach 70. XX wieku. W 2000 roku skocznię zmodernizowano, a punkt konstrukcyjny przesunięto na 85 metrów. Skocznia otrzymała imię Stanisława Marusarza. Rok później odbyły się tu Mistrzostwa Świata Juniorów, a w 2004 Mistrzostwa Polski, których zwycięzcą został Adam Małysz. Dziś organizuje się tu skoki na bungee i zjazdy na linach, a sama skocznia stała się punktem widokowym. W centrum Karpacza stoi także nieużywana skocznia Karpatka o punkcie konstrukcyjnym K35. Pomimo częściowego odnowienia w 2003 roku, nie była używana zbyt często i zaczęła popadać w ruinę.

Historię narciarstwa w Karpaczu najlepiej obrazują wystawy w Muzeum Sportu i Turystyki. Zobaczymy tu starodawne narty i wiązania z XIX i XX wieku, kijki narciarskie (np. z bambusa) i rakiety snieżne. Dowiemy się również wielu ciekawych rzeczy związanych z rozwojem sportów zimowych w tej części Karkonoszy.